Desde a Confederación de Artistas-Traballadores do Espectáculo, ConArte, entidade que agrupa a once sindicatos de intérpretes de sete comunidades autónomas na que se integra a AAAG, queremos trasladar a nosa satisfacción pola aprobación do Real Decreto-lei que recolle dúas das principais reivindicacións que desde hai anos vimos defendendo, o recoñecemento da intermitencia do sector e a compatibilidade da xubilación coa actividade artística.
Para chegar ata este recoñecemento legal debémonos remontar á aprobación do informe para a elaboración do Estatuto do Artista en decembro de 2018, tras dous anos de comparecencias que empezaron en xuño de 2016, no que se recoñecía a necesidade de modificacións en múltiples normas do ámbito de contratación, Seguridade Social e de IRPF dos traballadores da cultura, tanto técnicos como artistas. Por aquel entón, foron poucas e a contagotas as medidas aprobadas para adoptar estas recomendacións.
Conseguíronse a creación da situación de inactividade para garantir o acceso ás prestacións de maternidade/paternidade, a compatibilidade da xubilación cos dereitos de autor ou a inclusión dos técnicos e o persoal auxiliar da cultura no ámbito de aplicación da relación laboral especial regulado no RD 1435/1985. Medidas que permitiron adaptar minimamente a lexislación á realidade dos traballadores da cultura.
Con todo, ata o día de hoxe as dúas medidas que a xuízo de ConArte eran esenciais resistíronse: a intermitencia e a compatibilidade do traballo e a pensión.
Coa publicación, hoxe, mércores 11 de xaneiro, no BOE da Real Decreto-lei 1/2023 de medidas urxentes en materia de incentivos á contratación laboral e mellora da protección social das persoas artistas, recóllese no punto catorce súa disposición final cuarta, que introduce unha disposición final na Lei Xeral de Seguridade Social, unha prestación de desemprego especial para os traballadores da cultura adaptada ás súas especialidades de contratación, a intermitencia, que permitirá encher ocos e ter vidas laborais completas que permitan un acceso a pensións de xubilación dignas.
Esta prestación, que recolle practicamente íntegra a proposta elaborada por ConArte en 2019, establece unha prestación contributiva que cotiza a xubilación, á que se accede con 60 días de traballo efectivo nun período de 18 meses, ou de 180 días cotizados no período de 6 anos, cunha contía de entre o 80 e o 100% do IPREM e cunha duración de 120 días de prestación.
Esta medida permitirá un acceso ao sistema de protección adaptado á intermitencia propia da maioría dos traballadores da cultura e alternativo á prestación por desemprego ordinaria.
Ademais, as disposicións finais primeira e cuarta recoñecen a compatibilidade da pensión de xubilación co desenvolvemento de traballos por conta allea no ámbito artístico e de creación, para todos os efectos e en toda a súa extensión (clases pasivas, pensión ordinaria e pensións non contributiva). O que supón un importante avance para erradicar condutas indeseadas nunha profesión netamente vocacional.
Tras arduas negociacións e unha longa reclamación para o recoñecemento das especificidades do traballo dos e as artistas, estas medidas supoñen un gran paso na adaptación das normas xerais á realidade deste colectivo que sen recuperarse da crise económica viuse especialmente golpeado pola pandemia. Sabemos que aínda queda moito por facer para a dignificación do sector, pero con este logro achegámonos máis aos obxectivos que no seu día nos propuxemos co Estatuto do Artista.